De nieuwsgierige dorpsgenoot werd verwelkomd met een kopje Arabische koffie en een intreeformulier. Er stond tekst op in een onbegrijpelijke taal, Turks bleek later. Daarmee kon de bezoeker naar het loket binnen waar een zeer vriendelijke man ons weer niet begreep, want zijn taal was anders dan de onze en ook weer anders dan de taal waarin de tekst was geschreven. Uiteindelijk verstonden we elkaar in het Engels en begrepen we dat het formulier een machtiging aan het COA was, waarmee een binnentreder het COA toestemming geeft voor hem of haar een aantal zaken te regelen.
Zo gaat het dus als je de taal niet kent en aankomt in een wildvreemde omgeving. Misvattingen en onbegrip liggen op de loer. Goed om ook even te ondergaan.
Daarna gekeken in de woonruimtes waar het mocht. Gezinskamers, stapelbedkamers. Leven in kleine ruimtes, leven uit de koffer. Ik hoop dat het niet te lang duurt voor de bewoners in een echt huis kunnen wonen. Buiten veel standjes met informatie. Iemand was druk bezig in mooi handschrift Nederlandse namen op te schrijven in het Koerdisch en Arabisch. Verrassing: Ik bleek een Koerdische naam te hebben!
Verder heel veel lekkere hapjes klaargemaakt door kookkunstenaars uit verre landen.
Bedankt!!
