Bespiegelingen
Op 21 maart hebben de kiezers afgerekend met het oude beleid. Ze zijn klaar met de partijen die elkaar de hand boven het hoofd houden en denken dat alleen zij weten wat goed is voor de samenleving.
Die niet meer willen dat projektontwikkelaars de ruimtelijke omgeving bepalen.
Daarom kozen ze niet voor de oude politiek, maar voor verandering.
Dinsdag 24 april was het zover, het coalitie akkoord op hoofdlijnen werd aan de raad aangeboden en de aspirant wethouders zaten klaar om benoemd te worden.
Het is een goed gebruik om dat moment feestelijk te vieren.
Familieleden zitten massaal op de tribune met bloemen en zijn trots op hun dierbare die het mooie vak van volksvertegenwoordiger mag gaan uitoefenen. De hapjes en drankjes staan klaar en de catering staat in de startblokken. Nogmaals, het is een feestelijk moment.
Tot afgelopen dinsdag. Zowel de PvdA als de VVD waren van mening dat ze dat feestje wel even mochten verstieren.
Zoals bij de regeringsverklaring op Prinsjesdag het niet gebruikelijk is om daar gelijk commentaar op te geven maar dat te bewaren voor de daaropvolgende debatten, zou je dat ook in de gemeenteraad verwachten.
Maar daar dachten deze partijen anders over.
Blijkbaar waren de druiven van het verlies zo zuur dat dit maar even duidelijk gemaakt moest worden aan al die familieleden die uitkeken naar de beëdiging. Hun geduld werd behoorlijk op de proef gesteld.
Niets wees er op dat de hand in eigen boezem werd gestoken. Nee, het azijn pissen werd met volle kracht ingezet.
Ook werd niet nagelaten om op de man te spelen. Charmanter was het geweest wanneer de criticasters zich eerst even hadden laten informeren waarom iets is zoals het is. Nu hebben ze iemand fors op de ziel getrapt!
Let wel, ik sta open voor elke kritische vraag. Ik ga graag het debat aan. Maar wel op het juiste moment.
Wij hebben de gehele raad uitgenodigd om mee te denken over een raadsprogramma.
We willen als raad samen met de inwoners het nieuwe beleid vorm geven.
Dat is het verschil met de oude politiek. Die timmerde alles dicht en stond de samenleving buiten spel.
Blijkbaar moet je nog meer stemmen verliezen om tot het besef te komen dat er een nieuwe wind waait.
Helaas moesten de mensen op de tribune eerst allemaal aanhoren voordat ze het glas konden heffen.
Op de bitter lemon na, waren die drankjes gelukkig niet zo zuur.
